หัวใจออนทัวร์
		แบ่งปันประสปการณ์ => หัวใจออนทัวร์ => Topic started by: Phoenix on May 26, 2011, 03:51:51 PM
		
			
			- 
				คิดถึงเรื่องราวเมื่อครั้ง...เดินทางไปบริจากหนังสือที่โรงเรียนบ้านโข๊ะทะ
คิดถึงความใสๆ ของเด็กๆ
คิดถึงความจริงใจ ที่อยู่ในแววตา
คิดถึงช่วงเวลาแห่งความสุขที่ได้ทำเพื่อคนอื่น
			 
			
			- 
				ครั้งกระโน้น รวมหัวกับเพื่อน รวมแล้ว 4 ชีวิตโบกรถจากปั้ม jet ม.กรุงเทพ(ตอนนี้เปลี่ยนเป็น ปตท ไปซะแล้ว)
ยังจำเรื่องขำๆ บางส่วนได้มาเล่าให้ฟัง...
สี่คนแยกย้ายกันไปสอบถามรถที่เข้ามาในปั๊ม
ครั้งนั้นผมเป็นคนไปถามทาง  แต่รถคันไหนๆ ก็ไม่ยอมรับ... ด้วยความที่คงไม่เชื่อใจ ในตัวผม
แต่สุดท้าย ก็มีรถคันหนึ่ง ยอมให้เราอาศัยไปด้วย...เพราะสาวๆ ไปถามซ้ำ..
เจ้าของรถยังกล่าวขอโทษที่ไม่เชื่อใจเราซะอีก...
จริงๆ แล้ว อยากบอกว่าพวกเราต่างหากที่ต้องขอโทษ และขอบคุณ คุณเป็นอย่างมาก
โดยเฉพาะผม ต้องขอบเป็นพิเศษ
			 
			
			- 
				รถคันแรก..ส่งเราถึงแยกแม่สอด...
โบกรถได้อีกคัน..อัดกันอยู่ในแค๊ปหลังรถกะบะ แต่ว่าก็ดีไปอย่าง เพราะอากาศหนาวยะเยือก
เจ้าของรถ ขอจอดนอนในปั๊ม 2 ชั่วโมง เราก็ไม่ขัด...
			 
			
			- 
				ถึงอุ้มผาง....
แวะหาอะไรรองท้อง...ก่อน
			 
			
			- 
				รถจิ๊บคันสีแดง นะคุ้นๆ 
แวะจิบชา..ยังเปรยกับคนที่ร้านอยู่ว่าคิดถึงกระท่อมลุงทินเคยมาพักเมื่อหลายปีก่อน...
เอ๊ะคุณลุงคนนี้ก็หน้าตาคุ้นๆ
"ก็ลุงนี่แหละลุงทิน"  :o แป่วจุดใต้ตำตอ หน้าแหกครั้งใหญ่ สมน้ำหน้าตัวเองจริงๆ วะ
แต่ดีใจนะที่ได้เจอลุงทินอีกครั้ง...
หลังจากที่คุยกันประมาณหนึ่งสุดท้ายเราก็ต้องแยกกันไปตามทาง...
เพราะต่างก็มีภาระต้องจัดการ
			 
			
			- 
				ขนมใส่ใส้อร่อยๆ ร้อนๆ จากตลาด
			
 
			
			- 
				อุปกรณ์กันหนาวพร้อม
			
 
			
			- 
				ยามเช้าใกล้ๆ เทศบาลอุ้มผาง
			
 
			
			- 
				เค้ากลัวเด่น เลยทาสีให้มันดูธรรมดาๆ ม้าง
			
 
			
			- 
				พักผ่อนเอาแรงกันก่อน เด๋วค่อยเดินทางต่อ
			
 
			
			- 
				ผูกเปลกักผ่อนกันก่อน
			
 
			
			- 
				บุ้ง สีสวย แต่ไม่อยากเข้าใกล้ :)
			
 
			
			- 
				เล่นเปตองก่อนไหม๊
			
 
			
			- 
				ไม่อยากบอกว่า...มันอยู่หลังเขาโน่น.....
			
 
			
			- 
				นั่งปุเลงๆ อยู่หลังรถกะบะ...
ไปผ่านป่า สู่บ้านโข๊ะทะ
			 
			
			- 
				ขาวๆ ที่เห็นคือดอกซ่าน...
เป็นดอกไม้ขึ้นชื่อของอุ้มผาง
			 
			
			- 
				ลงแรง..เตรียมของกินให้เด็กๆ ที่โรงเรียนบ้านโข๊ะทะ
			
 
			
			- 
				ดอกเสี้ยน สีขาว กับฟ้าเป็นฟ้า
			
 
			
			- 
				ระหว่าที่คนอื่นทำงาน เราหันมาเก็บภาพบรรยากาศรอบๆ หมู่บ้านหน่อย...
คนเลี้ยงช้างนำช้างมาอาบน้ำที่ลำธาร
			 
			
			- 
				สภาพบ้านเรือนของชาวบ้าน
			
 
			
			- 
				เตรียมฟืน เก็บไว้ใต้ฉาง รอเวลาใช้งาน
			
 
			
			- 
				แอบดูบ้านพักครูดอย ซะหน่อย
			
 
			
			- 
				อ่านป้ายนี้ แล้วคิดแล้วคิดอีก 
			
 
			
			- 
				ลีลาฮูลาฮุบของหนูน้อย
			
 
			
			- 
				แบ่งปันกันหน่อย 
			
 
			
			- 
				เห็นเด็กๆ เล่นชิงช้า... แล้วอยากไปนั่งบ้าง แต่กลัวของเด็กจะพังซะก่อน
			
 
			
			- 
				สองสไตล์ ใสๆ แบบเด็กๆ
			
 
			
			- 
				ส่วนเจ้าหนูนี้ เป็นดาราหน้ากล้องได้เลยนะเนี้ยะ
			
 
			
			- 
				ควาย(ชาย)ป่า...
เป็นควายของชาวบ้านที่เลี้ยงไว้แบบไม่ต้องล่าม ยืนหลบเดดใต้ต้นไม้
			 
			
			- 
				กลับมาดู เพื่อนๆ ทำกับข้าวกันไปถึงไหนแล้ว
			
 
			
			- 
				ขั้นตอนการปรุงเป็นความลับ แต่เสร็จแล้วก็ต้องมาทำความสะอาด ...ล้างอุปกรณ์อยู่ก้นครัวแบบนี้แหละ
			
 
			
			- 
				เสร็จแล้ว พักผ่อนนั่งดูเด็กๆ กัน
			
 
			
			- 
				มีเวลาตอนบ่าย...เด็ก ๆ พาไปเที่ยวน้ำตกใกล้ๆ หมู่บ้าน
			
 
			
			- 
				ถึงแล้วตัวน้ำตก.... ใหญ่ไม่ใช่น้อยเลยนะ
			
 
			
			- 
				นั่งดูน้ำตกกันก่อน
			
 
			
			- 
				สมาชิก ณ น้ำตก
			
 
			
			- 
				ปีนหามุมถ่ายเล่นๆ 
			
 
			
			- 
				มุมเล็กๆ นุ่มๆ
			
 
			
			- 
				นั่งคุย กับเด็ๆ ยามค่ำคืน
			
 
			
			- 
				เด็กๆ โชว์เต้นรำพื้นเมือง
			
 
			
			- 
				ภาพหมู่เด็กๆ น
			
 
			
			- 
				เมื่อคิน คงจะอากาศดีมาก สำหรับคนที่นี่ แต่เราเป็นแขก บอกเลยว่า หนาวยะเยือกเลย
เช้าๆ เด็กมาเข้าแถว เคารพธงชาติ เป็นกิจวัต ปกติ
			 
			
			- 
				เด็กๆ เข้าแถวหน้าเสาธง
			
 
			
			- 
				ท่ามกลางไอหมอกยามเช้า
			
 
			
			- 
				ตัวแทนส่งมอบ อุปกรณ์การศึกษา
			
 
			
			- 
				แจกผลไม้ให้เด็กๆ
			
 
			
			- 
				 :D แตงโมอร่อยๆ
			
 
			
			- 
				เนียน กับเถวเด็กๆ
			
 
			
			- 
				ถ่ายรูปกับบรรดานักเรียน ก่อนจะเดินทางกลับ
			
 
			
			- 
				เตรียมตัวเดินทางกลับ...ออกจากหมู่บ้านโดยข้ามลำห้วยตรงสะพานเล็กๆ ที่เห็นนี่แหละ
			
 
			
			- 
				ระหว่างข้ามสันเขา แวะกินแตงโม ชื่นใจไปเยอะเลย
			
 
			
			- 
				เนียนๆ เป็นชาวเขา
			
 
			
			- 
				เดินสบายๆ
			
 
			
			- 
				มาถึงแม่น้ำ คราวนั้จะข้ามยังไงกัน..น้ำไม่ลึกครับ แต่ความแรงพอจะทำให้เดินไปแล้วล้มไหลไปกับน้ำได้เลย
			
 
			
			- 
				ระดับความสูงของน้ำ ..และสภาพความแรงของน้ำ
เราได้เจ้าเพื่อตัวโต ช่วยบันทุกข้ามน้ำ ทำให้ไม่ต้องเสี่ยงกับการไหลตามน้ำ และเป้เสื้อผ้าเปียกน้ำ
			 
			
			- 
				ส่งสองสาวขึ้นหลังช้างไปก่อน..ด้วยความที่เป็นมือใหม่ ไม่เคยปีนขึ้นหลังช้าง ออกจะเกร็งๆ กันบ้าง เป็นเรื่องปกติ
			
 
			
			- 
				ย่อตัวให้เหยียบเข่าลง 
			
 
			
			- 
				โบกรถเที่ยวกันต่อ
			
 
			
			- 
				ไปต่อกันที่ตลาดด่านพรมแดนแม่สอด
			
 
			
			- 
				ถ่ายรูปรวมกันที่ จุดสินสุดชายแดนริมเมย
			
 
			
			- 
				เกือบลืมแนะนำตัวสมาชิกกันเลยทีเดียว หัวหน้าทีม พี่เก่ง หรือพี่เอกหว่า อ้าว เรื่องราวนานจัด เด๋วหามาตอบให้ละกัน
			
 
			
			- 
				คนที่เป็นเรี่ยวแรงสำคัญอีกคน เอ๋ liner
			
 
			
			- 
				คนที่สาม sweet lemon
			
 
			
			- 
				และคนที่ 4 ข้าพเจ้าเอง ...
โบกจากริมเมยกลับกรุงเทพ
			 
			
			- 
				 :) :)
			
 
			
			- 
				 :) :)