หลังจากที่อิ่มหนำกับอาหารค่ำ สุดอร่อยไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ได้ข่าวว่าบางคนเห็นใจพี่ ๆ เจ้าหน้าที่ ที่ต้องไปต่อท่อน้ำกลางค่ำกลางคืน ก็เลยพยายามลดภาระด้วยการอาบแห้งซะงั้น ก็ไม่ว่างกันครับ ใครใคร่อาบ ก็อาบ ใครใคร่ นอนก็นอน ใครยังนอนไม่หลับก็มาล้อมวงฟังพี่ฑูร พูดคุยให้แง่คิดสักนิดก่อน หลังจากนั้นก็ฟังเจ้าแงซาย สาธยาย เรื่องต่าง ๆ ซะดึกดื่นค่อนคืน จึงแยกย้ายไปเต้นท์ใครเต้นท์มัน เอา แล้วเต้นท์ผม โดนยึดโดยสาว ๆ แล้วจะให้กระผมนอนไหนละทีนี้ เห็นแก่ที่ ทุกเต้นท์เต็มหมดแล้ว (แย่ง...มะได้ ก็ต้องนอนเปล ) ยะเยือกเลยคืนนี้ 12 ํจับใจเลยสิคืนนี้

เช้าแล้ว

อย่างไรก็ดี แม้คืนอันหนาวเหน็บ ท่ามกลางเสียงลมพัดอู้ ใบไม้ไหว นกกลางไพรยามคืนค่ำขับขานกล่อม กับเสียงฟันกระทบกันเพราะความหนาว เราก็ผ่านมันมาได้ด้วยความผ่องใสจากธรรมชาติ อากาศอันสดชื่อและการอพักผ่อน

หลังจากมั่นใจว่า วันนี้ จะไม่สามารถถ่ายภาพ พระอาทิตย์ขึ้นได้แน่ ๆ แล้ว เราก็ กลับไปหาทะเลหมอกอีกครัง

พะเนินทุ่งไม่ได้มีจุดชมทะเลหมอกแค่จุดเดียวนะ แล้วเราจะชมอยู่แค่จุดเดียวทำไม ไปกันต่อสิ

งั้นก็ไปกันที่ บริเวณ เรือนรับรองบ้างดีกว่า
ระหว่างทางไม่ลืม สองถามจำเส้นทางนั้นได้ไหม(ใครจะจำไม่ได้ ทางไปน้ำตกทอทิพย์)

บริเวณ ศาลา ระหว่าง ทางไปเรือนรับรอง

หยุดไม่ได้ ต้องไปให้ถึง "เรือนรับรอง"

ยืนอยู่บนผืนดินไทย

ลานกางเต้นท์ ที่เรานอนกันเมื่อคืน อยู่ปู้นแน๊ะ

อย่างไวว่องครับ เราออกอาการเดิมอีกแล้ว โบกรถได้ไป กม 36 กันอีกครับ โดนอีกแล้วครับหลายคนโดนทิ้งอีกแล้ว

เก็บภาพ ณ กม 36 ตอกย้ำว่า วันนี้ เรามาเยือน

ด้วยสภาพหมอกที่ฟุ้ง ทำให้มองอะไรไม่เห็นมากนัก แต่ก็สวยละ นานๆ จะได้จมอยู่ในหมดแบบนี้สักที ก็รู้สึกดีเหมือนกัน

อ้าว เที่ยวซะเพลิน สายละ สูดหมอกกันไปเต็มบอดแล้ว กลับไปดู เพื่อน ๆ กันดีกว่า ว่า ร้องให้ขี้มูกโบ่งยัง

กลับไปถึงปรากฏว่า อาหารการกินพร้อมสรรพ อีกครั้ง น้อง ๆ นั่งรอกันแล้ว รู้สึกจะหน้าบึ้ง ๆ หน่อย ๆ ละ แบบว่า อาบน้ำเสร็จแล้วด้วย งั้น เราก็ทานข้าวกันดีกว่านะ วันนี้ เรามีอาหารเช้าเป็นข้าวต้ม ได้ข่าวว่า หัวหน้าหน่วยเป็นเจ้าภาพเลี้ยงครับ (ขอบคุณครับ ผมจัดการไปสองชาม อร่อยมั๊ก ๆ)

ชักสงสัยครับ ไม่รู้ กระผมและกลุ่มโดนแบน หรือเปล่า หรือว่าน้อง ๆ เค้ายังไม่สำนึก(ว่าอาจโดนทิ้งอีก) เพราะไม่มีใครยอมมากับเราเลย

ก็เป็นอีกครั้งที่ต้องแยกกลุ่มกันลงจากพะเนินทุ่ง คราวนี้น้อง ๆ โชคดีที่พี่ ๆ โบกให้ไปถึงที่ทำารฯ แต่พี่ ๆ โบกมาได้แค่บ้านกร่าง ก็เลยมาเก็บบรรยากาศบ้านกร่างกันต่ออีก

แวะแม่กิ้มไล้ ให้พี่เค้าได้ทานข้าว ส่วนเราก็หาของฝาก